Η ιστορική απομόνωση πολλών περιοχών, η διάσωση παλαιών αμπελώνων και η υπερηφάνεια των μικρών καλλιεργητών για την κληρονομιά τους, επέτρεψαν σε έναν εντυπωσιακό αριθμό αυτοχθόνων ποικιλιών να επιβιώσουν μέχρι τη σημερινή εποχή. Μερικές από αυτές μπορεί να είναι εξαιρετικά σπάνιες και καλλιεργούνται μόνο από μια μικρή μερίδα οινοποιών. Η συνεχιζόμενη αναβίωση μιας σειράς ιστορικών ποιοτικών ποικιλιών αμπέλου, που χρόνο με τον χρόνο έρχονται στο προσκήνιο, είναι ένα από τα πιο συναρπαστικά στοιχεία του ελληνικού αμπελώνα. Ακόμα και για τους πιο εξοικειωμένους με το ελληνικό κρασί είναι αρκετά δύσκολο να παρακολουθήσουν όλα αυτές τις εξελίξεις.
Σε πολλές περιπτώσεις, οι ελληνικές ποικιλίες έχουν ονόματα που είναι δύσκολο να τα προφέρει κάποιος ξένος. Ωστόσο, το σίγουρο είναι πως προσφέρουν εξαιρετικά ποιοτικές επιλογές σε όσους έχουν τη διάθεση να εξερευνήσουν κάτι τελείως διαφορετικό. Σε μια εποχή μαζικής παραγωγής και παγκοσμιοποίησης, καταφέρνουν και ξεχωρίζουν με την ιδιαιτερότητά τους και την αίσθηση της προέλευσης (sense of place) που επιδεικνύουν.
Οι διαθέσιμες επιλογές είναι σχεδόν αναρίθμητες. Είναι αυτή η μοναδική πολυπλοκότητα σε εδάφη, ποικιλίες και μεσοκλίματα που παρέχουν απέραντες δυνατότητες για ένα μεγάλο εύρος σε στυλ κρασιών, που δύσκολα κάποιος θα συναντήσει σε άλλες περιοχές του οινικού κόσμου.